Uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła. Jeden ukrzyżowany głową w dół, a drugi ścięty mieczem
29 czerwca Kościół obchodzi uroczystość dwóch największych Apostołów - Piotra i Pawła. Obaj przez swoje męczeństwo są związani z Rzymem.
- Obaj Apostołowie ponieśli śmierć męczeńską w Rzymie w czasie prześladowania za cesarza Nerona.
- Kościół umieszcza w jednym dniu uroczystość tych dwóch apostołów, aby podkreślić, że byli oni współzałożycielami gminy chrześcijańskiej w Rzymie, obaj oddali też tam życie za Jezusa.
- Piotr był uczniem Chrystusa i właśnie od Niego otrzymał prymat w Kościele. Każdy papież jest następcą św. Piotra.
- Zobacz także: Szczęśliwa data. "104 lata temu Niemcy musiały zaakceptować istnienie niepodległego państwa polskiego"
Uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła już od połowy III wieku obchodzona jest wspólnie 29 czerwca. Obaj ponieśli śmierć męczeńską w Rzymie w czasie prześladowania za cesarza Nerona. Kościół umieszcza w jednym dniu uroczystość tych dwóch apostołów, aby podkreślić, że byli oni współzałożycielami gminy chrześcijańskiej w Rzymie, obaj oddali też tam życie za Jezusa.
Ukrzyżowany głową w dół
Piotr zginął około 64 r. Tradycja głosi, że został przybity do krzyża głową w dół, gdyż wyznał, że nie jest godny umrzeć jak Jezus. Piotr był uczniem Chrystusa i właśnie od Niego otrzymał prymat w Kościele. Każdy papież jest następcą św. Piotra.
Św. Piotr pochodził z Betsaidy nad Jeziorem Galilejskim. Imię, które oznacza opoka, skała nadał mu Jezus, apostoł wcześniej nosił imię Szymon. Podobnie jak jego ojciec i brat był rybakiem. Najpewniej Szymon, zanim został uczniem Chrystusa, uważnie słuchał nauk kuzyna Jezusa - św. Jana Chrzciciela.
Szczególny apostoł Jezusa
Wielokrotnie Ewangelie ukazują szczególną pozycję Piotra w gronie Apostołów. Często wypowiada się w imieniu wszystkich Apostołów, jest świadkiem największych cudów: przemienienia i wskrzeszenia córki Jaira. Często też w Piśmie św. pojawia się zwrot “Piotr i Aposotołowie”, który podkreśla jego szczególną rolę.
To Piotrowi właśnie Mistrz powiedział “Paś owce, paś baranki moje”, mimo, że gdy Jezus był sądzony i skazany na śmierć, apostoł trzykrotnie się Go zaparł.
Działalność misyjną Piotr prowadził w Samarii, Liddzie, Jaffie, Cezarei Nadmorskiej. Później wędruje do Antiochii, następnie do Azji Mniejszej a wreszcie Rzymu, gdzie założył gminę chrześcijańską i był jej pierwszym biskupem. Piotr napisał dwa listy apostolskie, które weszły do kanonu Nowego Testamentu.
Ścięty mieczem
Paweł, przez jakiś czas więziony w Rzymie, został ścięty mieczem około 67 r. Jest nazywany “apostołem narodów”, gdyż pomimo trudów i niebezpieczeństw głosił Chrystusa oraz zakładał kościoły wśród wielu narodów. Odbył trzy podróże misyjne po całym ówczesnym świecie.
Św. Paweł nosił przed nawróceniem imię Szaweł. Urodził się w Tarsie między 5 a 10 rokiem po Chrystusie oraz pochodził z bogatej rodziny żydowskiej. Należał do stronnictwa faryzeuszy i był zaciętym wrogiem Kościoła. Nawrócił się ok. 35 r. w drodze do Damaszku, gdy został powalony na ziemię, ukazał mu się Jezus i zapytał: “Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?”.
Apostoł narodów
To była przełomowa chwila w życiu Szawła (imię to znaczy uproszony u Boga), który od tej pory, w akcie skruchy, zmienił imię na Paweł (co znaczy: mały, drobny).
Po nawróceniu przez trzy lata przebywał w Damaszku, na krótko odwiedził też Jerozolimę, gdzie spotkał się z innymi Apostołami. Odbył trzy wielkie podróże misyjne, w których dotarł do wielu miast pogańskich w Azji Mniejszej, a nawet Grecji. Jest nazywany Apostołem Narodów. Św. Paweł pozostawił po sobie 13 listów, które należą do kanonu Pisma Świętego.
Jego życie wielokrotnie wystawione było na niebezpieczeństwo przez apostolską gorliwość Paweł kilkukrotnie był aresztowany, a w więzieniach spędził wiele lat. Nigdy jednak nie zaprzestał głosić Chrystusa.
Źródło: ekai.pl