Kajtek Czarodziej – w kinach film o żydowskim Harrym Potterze
W kinach w całej Polsce, w tym i w warszawskim kinie Kinoteka, widzowie, mający sentyment do żydowskiej kultury, mają okazję obejrzeć film „Kajtek Czarodziej”, zainspirowany powieścią Janusza Korczaka „Kajtuś Czarodziej”.
Powieści nie czytałem, więc nie wiem, w jakim stopniu jest to wiarygodna adaptacja filmowa prozy Korczaka, nie mogę też stwierdzić, co jest lepsze czy film, czy powieść.
Autorką scenariusza i reżyserką filmu jest Magdalena Łazarkiewicz. W filmie wystąpili: Eryk Biedunkiewicz, Maja Komorowska, Karolina Gruszka. Bohaterem filmu jest dwunastoletni Żyd Kajtek, który mieszka (zapewne przed II wojną światową, w jakimś kraju niewymienionym z nazwy) z Babcią oraz ojcem. Pewnego dnia chłopiec odkrywa u siebie zdolności magiczne.
„Kajtek Czarodziej” to obraz pełen sentymentu wobec kultury żydowskiej. Przodkowie głównego bohatera byli najbiedniejszymi z Żydów, którym ślub za sponsorował rabin, by poprzez odprawienie tego ślubu odegnać od żydowskiej społeczności zarazę, którą wywołał zły czarodziej, używają skradzionej maszyny stworzonej przez dobrego czarodzieja. Rytuał rabina sprawił, że w rodzinie ubogich żydów miał się urodzić potomek z magicznymi zdolnościami, którym okazał się tytułowy bohater.
Kajtek jest półsierotą. Jego mama była Żydówką (po matce w judaizmie dziedziczy się przynależność etniczną) i wynalazczynią, a tata jest nieporadnym życiowo gojem (nie Żydem). Chłopiec i jego tata mieszkają razem z babcią Żydówką. Rodziny nie stać na opłacenie czynszu, co wykorzystuje zły czarodziej, posiadacz kamienicy mieszkający na szczycie góry niczym Adolf Hitler.
Innymi bohaterami filmu są nauczyciele w szkole Kajtka (zły i karykaturalny nauczyciel mężczyzna oraz mądra, sympatyczna i atrakcyjna nauczycielka – co można uznać za przejaw feministycznego seksizmu twórców filmu), koledzy i koleżanki Kajka ze szkoły, żydowski właściciel sklepu opiekujący się swoim siostrzeńcem, który musi chronić się przed światłem dziennym niczym wampir, pies, którego Kajtek darzy większym uczuciem niż ojca (to zapewne rozwinięte ideologi psiecka).
Film ma ładne zdjęcia i scenografię. Historia ukazana w filmie zapewne bardzo spodoba się osobom przejawiającym głęboki filosemityzm (w związku z poczynaniami Żydów w Palestynie nie jest to pewnie dobry czas na takie klimaty).
Film zainspirowała proza Henryka Goldszmita, lekarza, społecznika, publicysty i pisarza używającego pseudonimu Janusz Korczak. Korczak był zasymilowanym Żydem, poczuwającym się do przynależności do Polaków i Żydów. Został wraz z dziećmi, którymi się opiekował zamordowany przez Niemców w niemieckim obozie koncentracyjnym Treblinka w 1942 roku. Jako lekarz służył dwukrotnie w rosyjskiej carskiej armii (w czasie wojny z Japonią w 1905 i podczas I wojny światowej) oraz w Wojsku Polskim w czasie wojny 1920 roku z Rosją bolszewicką. Pracował w szpitalach, ośrodkach dla dzieci i miał własną praktykę. Był pisarzem, publicystą, autorem tekstów, powieści i poradników, prowadził audycje radiowe w Polskim Radiu, redagował „Mały przegląd” pismo tworzone przez żydowskie dzieci. Działał w licznych organizacjach społecznych, był masonem w loży „Gwiazda Morza” „Le Droit Humain”.
