• 29 lipca 1941 roku, podczas karnego apelu po ucieczce z obozu, Ojciec Kolbe dobrowolnie zastąpił jednego ze skazanych na śmierć i podjął śmierć głodową.
• O. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 roku, dobity zastrzykiem fenolu, jako ostatni z więźniów zamkniętych w bunkrze głodowym, w podziemiach bloku 11, tzw. bloku śmierci.
• Jego bohaterski czyn, oddanie życia za drugiego człowieka, stał się symbolem miłości i poświęcenia.
• Zobacz także: Świat oburzony parodią Ostatniej Wieczerzy. Grupa Proelio zachęca do podpisywania petycji do MKOL

Rajmund Kolbe urodził się 130 lat temu, 8 stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli. Był świadkiem głębokiej religijności w swoim domu rodzinnym. To właśnie ta atmosfera wpłynęła na jego wybór drogi zakonnej. W 1907 roku wstąpił do zakonu franciszkanów, a wraz z bratem Franciszkiem podjął studia w Krakowie i Rzymie.

Założenie "Milicji Niepokalanej"

Jego intelektualne zdolności zaowocowały uzyskaniem dwóch doktoratów - z filozofii i teologii. Już w młodym wieku założył organizację "Milicję Niepokalanej", której celem było nawracanie grzeszników oraz zwalczanie heretyków, schizmatyków, Żydów i masonów. Jego stanowczość wobec wolnomularstwa wynikała z przekonania, że to groźna sektą, którą demaskował w swoich publikacjach.

W Polsce Kolbe założył klasztor Niepokalanów, który stał się jednym z głównych ośrodków religijnych kraju. Wszystko to było możliwe dzięki jego inteligencji, charyzmie i przedsiębiorczości. Jego sukcesy zostały dostrzeżone przez samego papieża.

W 1930 roku podjął misję w Japonii, gdzie powołał dom franciszkański oraz wydawał japońską wersję miesięcznika "Rycerz Niepokalanej". Po powrocie do Polski, założył katolicki dziennik "Mały Dziennik" oraz pierwsze ogólnopolskie prywatne radio - Radio Niepokalanów. Dzięki tym inicjatywom, Kolbe łamał monopol informacyjny władz sanacyjnych.

Czytaj także: Sekrety i skandale kinematografii PRL

Aresztowanie i śmierć w Auschwitz

Podczas II wojny światowej, po inwazji niemieckiej na Polskę, organizował pomoc dla ofiar wojny, ukrywał Żydów i uciekinierów oraz prowadził tajne nauczanie. W wyniku swojej działalności, został aresztowany i osadzony w obozie Auschwitz. Mimo trudnych warunków, Kolbe pozostawał współczującym kapłanem, który podtrzymywał współwięźniów na duchu.

29 lipca 1941 roku, podczas karnego apelu (po ucieczce jednego z więźniów), Ojciec Kolbe dobrowolnie zastąpił jednego ze skazanych na śmierć i podjął śmierć głodową. 

Św. o. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 roku, dobity zastrzykiem fenolu, jako ostatni z więźniów zamkniętych w bunkrze głodowym, w podziemiach bloku 11, tzw. bloku śmierci. Jego bohaterski czyn, oddanie życia za drugiego człowieka, stał się symbolem miłości i poświęcenia.