• Ważne jest, żeby okazywania sobie miłości nie uzależniać jedynie od wielkich świąt i rocznic. O sukcesie w małżeństwie decyduje codzienność.
• Pielęgnuję postawę dobroci, aby współmałżonkowi i dzieciom było ze mną dobrze - taką zasadą żyli Wiktoria i Józef Ulmowie.
• Ulmowie nigdy nie narzekali, chociaż problemów mieli niemało.
• Zobacz także: 13 lipca 1990 r. utworzono elitarną jednostkę GROM. Co jej powstanie ma wspólnego z operacją "Most"?

Rycerze Kolumba wybrali ten dzień na pamiątkę ślubu świętych Zelii i Ludwika Martin, rodziców św. Tereski. Sakrament zawarli właśnie 13 lipca. A czego uczą mężów i żony inni małżonkowie - Wiktoria i Józef Ulmowie? Oni wzięli ślub 7 lipca 1935 r., a 10 września br. wraz siedmiorgiem dzieci, w tym jednym nienarodzonym, zostaną wyniesieni na ołtarze. 

1. Każdego dnia troszczcie się o Wasz związek

Wiktoria i Józef Ulmowie każdego dnia na wiele sposobów troszczyli się o pogłębianie miłości małżeńskiej. Jak podkreśla postulator procesu beatyfikacyjnego rodziny Ulmów ks. dr Witold Burda, czynili to “przez wzajemny szacunek, dobroć, serdeczność, życzliwość wobec siebie nawzajem, bezinteresowność, obdarowywanie się, pokorę, postawę troski i opiekuńczości”.

2. Nie zapominajcie o zwyczajnych gestach miłości

Ważne jest, żeby okazywania sobie miłości nie uzależniać jedynie od wielkich świąt i rocznic. O sukcesie w małżeństwie decyduje codzienność. 

Ulmowie okazywali sobie miłość w codzienności za pomocą prostych, zwyczajnych gestów - podkreślił ks. dr Witold Burda.

Przyjaciel Józefa Ulmy, który często ich odwiedzał, wspominał, że “Józef był życzliwy i uprzejmy, oboje z żoną tworzyli atmosferę ciepła rodzinnego”. To dokonywało się właśnie na bazie codziennych prostych gestów miłości.

3. Żyjcie zasadą: aby mojemu współmałżonkowi i dzieciom żyło się dobrze

Pielęgnuję postawę dobroci, aby współmałżonkowi i dzieciom było ze mną dobrze - taką zasadą żyli Wiktoria i Józef Ulmowie. 

To jest najpiękniejszy i najprostszy opis codzienności małżeńskiej Józefa i Wiktorii - ocenił ks. Burda. 

W małżeństwie Ulmów nie było miejsca na egoizm. Ich miłość była skierowana ku drugiej osobie, ku współmałżonkowi i dzieciom.

4. Nie kłóćcie się albo przynajmniej ograniczajcie kłótnie do minimum

Inny świadek życia Ulmów wspominał, że Wiktoria i Józef “byli zgodnym małżeństwem, byli jedno za drugim. Bywałem często w ich domu. Nigdy nie słyszałam, aby się kłócili”. Unikanie kłótni pomagało Ulmom w budowaniu jedności małżeńskiej. Dbali też o to, aby się nawzajem słuchać.

5. Uzupełniajcie się wzajemnie

Wzajemne uzupełnianie się zajmowało ważne miejsce w życiu Wiktorii i Józefa. Wiktoria zajmowała się głównie pracami domowymi i dziećmi, a Józef wykonywał trudniejsze, wymagające siły fizycznej prace, np. nosił wodę, pracował w polu. Jednocześnie, jeśli zachodziła taka potrzeba, wyręczali współmałżonka w jakiejś pracy.

6. Nie narzekajcie, ale zawsze bądźcie wdzięczni

Ulmowie nigdy nie narzekali, chociaż problemów mieli niemało. 

Z odpowiedzialnością podejmowali obowiązki i nawzajem się uzupełniali - przypomniał ks. dr Witold Burda. 

Świadkowie życia Ulmów nigdy nie słyszeli ich narzekających. Zamiast narzekania Ulmowie żyli postawą wdzięczności względem Pana Boga.

Czytaj także: Modlitwa o zachowanie katolickiej tożsamości narodu. Wydarzenie odbędzie się 22 lipca w Strachocinie

7. Przede wszystkim żyjcie wiarą

W rodzinie Ulmów wszystko odbywało się w klimacie wiary - zaznaczył ks. dr Witold Burda. 

Wiktoria i Józef często odwoływali się do sakramentu małżeństwa, czyli mieli świadomość, że prawdziwą więź małżeńską tworzą tak naprawdę trzy osoby: mąż, żona i Pan Bóg - dodał.

Ulmowie dbali o modlitwę małżeńską i osobistą, byli zaangażowani w życie parafialne, często przyjmowali sakramenty, brali udział w coniedzielnej i świątecznej Mszy św. Jeden ze świadków życia Wiktorii i Józefa wspominał, że małżonkowie kolejne dzieci “wprowadzali w klimat wiary, którym na co dzień żyli”. 

To wszystko było osnute i przemienione żywą obecnością Pana Jezusa. Kolejne dzieci przyjmowali z miłością, troską, odpowiedzialnością i wdzięcznością Panu Bogu - podsumował ks. Burda.